Vrijdag 31 mei 2002 – Slaapkameravontuurtje
In het Alblasserbos is het altijd goed toeven, het is een afwisselend stukje natuur, het gevoel dat ik op m’n geboortegrond loop is sterk, de molen kan je steeds via doorkijkjes in het noorden zien, met zo’n flinke wind als vandaag laat m’n broer de wieken stevig draaien. Zoals met zoveel natuurgebieden het geval is, ligt ook dit bos omsloten door (rijks)wegen en het verkeerslawaai is permanent aanwezig.
De zang van wielewalen, het melancholisch klinkende dudelio, is een geluid dat ik hier in mijn jeugd nooit gehoord had. Nadat Staatsbosbeheer de oude boomgaarden en schietwilgen heeft opgenomen in een productiebos, zijn de laatste jaren wielewalen komen broeden. Een vogel die ik tijdens vakanties in Frankrijk talloze malen gehoord en gezien heb, het geeft me dan ook een lekker gevoel de vogels zo bezig te horen. Hoeveel het er waren? Heel moeilijk te zeggen, want ik hoorde ook nog het gaaiachtige gekrijs dat wielewalen kunnen produceren, maar dat doen zowel mannetjes als vrouwtjes.
De bekende bosvogels lieten zich horen in het uit overwegend populieren, wilgen en eiken bestaande bos, uit de wilgengrienden klonk onder meer de zang van tuinfluiters en zwartkoppen, van een paar soorten kon ik het geluid van niet-voluit zingende vogels niet thuisbrengen. Ook hier trof ik op de brandnetels enkele roodkopvuurkevers aan, die zijn dus vrij algemeen, in elk geval in het westen van ons land.
De kale jonker (Cirsium palustre) is een distel die overal bovenuit steekt.
Begin april had ik in het ‘kippenbos’ tegenover het Alblasserbos zo’n 16 roekennesten geteld. Helaas blijkt noch uit mijn notities noch uit mijn geheugen of ik toen ook roeken heb gezien, ik neem aan van wel anders zou me dat zeker zijn opgevallen. Maar vanmiddag zag ik geen roeken bij de nesten, geen roeken op de omringende weilanden, en tussen het gebladerte zag ik nog maar een handvol (lege) nesten. Er is helemaal geen roekenkolonie meer! Wat zou er gebeurd zijn? Misschien dat de torenvalk het weet, die rustig in een oude kast bij de bomen zit te broeden. In de molen geen verdere sporen van aanwezigheid van een (kerk)uil.
Roodkopvuurkever (Pyrochroa serraticornis) in het Alblasserbos.
Thuis wachtte me het grootste avontuur van de dag. Nelly had vanmorgen bij vertrek de balkondeur van de slaapkamer dichtgedaan. Zonder dat ze het heeft gemerkt, moet er toen een vogel in de slaapkamer gezeten hebben. Want toen ik vanmiddag de deur opendeed, fladderde er een vogel rond: een grauwe vliegenvanger! Even vlug een foto gemaakt voordat ik de deur opendeed, en wat zag ik op het balkon: een tweede grauwe vliegenvanger, die kennelijk op zijn of haar maatje zat te wachten!
Grauwe vliegenvanger (Muscicapa striata) op ons wakker-worden apparaat.
Vorig jaar had ik bij verre buren wel eens vliegenvangers gezien, dit jaar nog niet, zouden ze weer in de buurt een nest hebben? Ze vallen trouwens totaal niet op die grauwe vogels, alleen als ze aan het vliegen vangen zijn, herken je ze aan hun sierlijke vlieggedrag. Dat de vogel lang in onze slaapkamer heeft gezeten, kon ik vaststellen door de uitwerpsels. De lampenkap, ongetwijfeld een leuk plekje omdat het hoog is, was zo verontreinigd dat die meteen de vuilcontainer in kon!