|
De eerste vogel die ik vandaag op Hollandse bodem fotografeerde,
was deze lepelaar (Platalea leucorodia – Spoonbill; male) vanmorgen in De Wilck.
Het is een man: de vogel was groot, de snavelpunt is iets naar beneden gebogen
en de snavel loopt bijna recht over in het voorhoofd; een vrouw heeft een ‘hoog’ voorhoofd.
De afgelopen tijd hebben we vertoefd in het Franse gebied l’Ariège, tegen de Pyreneeën.
Vanaf het terras van ons vakantiehuis hoorden we de hele dag cirlgorzen zingen, Europese kanaries,
wielewalen, direct buiten het park overal grauwe gorzen, zes hoppen op een boomtak, jagende rode en zwarte wouwen. Talrijke vlinders vlogen boven de korenvelden, grasvelden, ruigtes, langs de hellingen.
Alles is daar zo anders dan hier! Later meer in Vogeldagboek over dit prachtige gebied.
Ook anders dan anders was het vanmorgen op de Starrevaart.
Geblakerde balken en planken op de plek waar eens de hut stond.
De man die vele jaren geleden de hut had gemaakt, stond hem nu te slopen.
De vogels trokken zich weinig aan van dit vogelaarsleed
en gebruikten de plas en de omgeving waarvoor die bedoeld zijn: voor de vogels!
Ach, met dit mooie weer heb je ook niets te zoeken in een hut. Maar als de bladeren gaan vallen…
Verder vandaag wat rondgekeken op de plekjes waar ik het meeste kom.
De begroeiing is overal dicht, de vogels zijn lastiger te zien en ze laten zich ook niet zo veel horen als in paringstijd.
Veertien lepelaars op de Starrevaart, eentje in De Wilck, een boomvalk boven de Galgweg,
jonge ooievaars in het Noord Aa en het Spookverlaat, een kemphaan in de Meerpolder en op de vogelplas,
drie kiekendieven jagend boven De Wilck, een schorre koekoek bij de Meeslouwerplas.
Morgen ga ik verder met herverkenning van ‘mijn’ gebied.
Op de Starrevaart waren enkele rietzangers (Acrocephalus schoenobaenus – Sedge Warbler)
voluit aan het jubelen. Een mannetje had een loshangend wit veertje.
Op de Galgweg in Hazerswoude wandelde vanmiddag een jonge kievit (Vanellus vanellus – Lapwing).
Zijn ouders zaten in het maïsveld aan de andere kant van de sloot te roepen,
maar het duurde een tijdje voordat het vogeltje doorhad dat het daar veiliger was.
Ook op de Gelderswoudseweg vanavond een kievitskuiken. Deze vogel was nog een stuk jonger.
|
