IJsvogel (Alcedo atthis – Kingfisher) viste vanmorgen een tiental visjes en larven op.
Het is een jonge vogel: nog grijs op de poten en een witte snavelpunt.
Een vrouw, gelet op het rood aan de onderkant van de snavel.
De foto’s hebben een vrij scherp contrast, gevolg van de felle zon tegen de middag.

Het is bekend: na de strenge vorst zijn er dit jaar weinig ijsvogels.
IJsvogels houden niet van ijs en als ze geen vis kunnen vangen, gaan ze dood van de honger.
Vreemd eigenlijk. IJsvogels kunnen best grote afstanden vliegen
(Oost-Europese vogels bijvoorbeeld overwinteren in gematigder streken),
maar ze hebben niet het besef om bij vorst naar het zuiden te trekken.

Dit jaar had ik nog maar enkele malen een ijsvogel gezien, vanmorgen had ik geluk.
Ik was tijdens een fietstochtje even gaan zitten, toen er ineens een ijsvogel opdook.
Ze ging op een ‘ijsvogeltak’ in een plasje zitten. Ik stond echter helemaal niet op scherp
(ja, ik weet het: dom!), geen camouflagenet, moest camera optillen en weg was de vogel.

Hoe klein de kans ook was dat ze zou terugkeren: ik alles gereed gezet,
netje over de camera en na een kwartier kwam ze vissen. En zag mij niet!
Daarna heb ik precies 17 minuten (kon ik zien aan de datering op de foto’s)
de tijd gehad om de vissende vogel te fotograferen, daarna vloog ze met volle buik weg.
Ze ving o.a. kikkervisjes (foto 1), tiendoornige stekelbaarsjes (foto 3) en
larven (foto 4) van een rugzwemmer/bootsmannetje, een onder water levende wants.