Vrijdag 14 juli 2006 – Schat in het Prielenbos
Een sluiptocht door het Prielenbos, het piepkleine natuurbos in de noordwestpunt van Zoetermeer, levert me altijd heel veel plezier op. En insectensteken: mijn handen onvoldoende ingesmeerd. Over het enkele honderden meters lange snipperpad en hier en daar wat vlonders kruip ik als een rups door het bosje. Soms een kwartier stilstaan tegen een boomstam, de dieren komen dan vanzelf naar je toe.
Dat overkwam me met de twee sperwerjongen die dit jaar in het Prielenbos zijn grootgebracht. Het nest wist ik te zitten, maar je kon niet dichtbij komen zonder het te verstoren. Het zat namelijk in de dichte en wilde begroeiing die ook andere vogels aan het zicht onttrekken.
Ik had de sperwers al hier en daar horen bedelen, en ineens legde een oudervogel een prooi (een vogel) op zo’n twintig meter op een tak neer. De twee jonkies vraten de vogel in hoog tempo op, ik kon vanuit mijn wat verborgen positie enkele opnames van ze maken, als de wind er niet te veel takken voor zwiepte. Na hun maaltijd vlogen ze weg, ik hoorde ze niet meer, ze zaten waarschijnlijk uit te buiken.
Dode bosspitsmuis (Sorex araneus – Common Shrew) in het Prielenbos.
Twee dode (gewone) bosspitsmuizen lagen op het pad. Van levende muizen foto’s maken lukt meestal niet. Je ziet wel eens fraaie opnames, maar dan wordt meestal gebruik gemaakt van inloopkooitjes. Daar wordt een ‘natuurlijke ondergrond’ ingelegd, volledig doorschijnend plexiglas of zoiets, en dan maar plaatjes schieten. Dieren zijn beschermd, dus zijn dat verboden handelingen. Voor onderzoek worden onder stringente voorwaarden inloopkooitjes toegestaan: ze moeten om de paar uur worden gecontroleerd, anders gaan de muizen dood door stress.
Als je een dood diertje ziet liggen dat beweegt….. dan is een aaskever zijn werk aan het doen. Deze doodgraver (Nicrophorus vespilloides – Sexton or Burying Beetle) vond ik onder een dode mol. Heb het diertje even op mijn zitmatje gezet voor een foto; hij zit nog onder de houtsnippertjes van het pad.
Intussen had ik ook nog een pauw met 3 kleine pullen zien lopen en toen….
Bij het speuren tussen de bomen zag ik op zo’n meter of 7 van het pad iets grijsachtigs liggen. Een vuilniszak. Maar niet een die zo maar weggegooid was zoals je helaas wel meer om je heen ziet. Verstopt onder een schuin hangende populierenstam, bovendien opmerkelijk vierkant van vorm. Het was daar erg drassig, ik kon er niet bij en wilde het ook niet: je weet niet wat er in kan zitten.
Duidelijk was dat deze zak er bewust neergelegd was en daarom belde ik de faunabeheerder. Die schakelde de politie in. De agent ging, begrijpelijk uiteraard, zeer omzichtig te werk. Er bleek een plastic opslagdoos met blauw deksel in te zitten, die geheel gevuld leek te zijn. Omdat er een woord en een telefoonnummer bovenop stond, heeft hij de doos ten slotte voorzichtig geopend.
Wat ligt daar zo goed verstopt onder een boomstam?
We stonden wel even vreemd te kijken van de poppen, een dinky-toy van een UN-auto, een notitieboekje, potjes, papiertjes en andere tierelantijntjes. Hoewel, hoe ‘waardeloos’ zijn deze attributen? Want na onderzoek belde de politieman me dat het om een doos van Geocaching ging. Geocaching? Voor mij totaal onbekend, maar een wereldwijde bezigheid, blijkt als je gaat googelen. Geo betekent geografie en caching het verstoppen van een schat.
Schat van Geocaching vanmorgen in het Prielenbos.
Mensen stoppen in een waterdichte doos allerlei attributen, meestal in de natuur, bepalen met een hand-GPS (satellietcoördinaten) de exacte plaats, publiceren die (zie de site van Geocaching Benelux) en dan kunnen de deelnemers op zoek. Vind je de schat, dan mag je er zo’n ding uithalen en er zelf weer iets inleggen. En de doos opnieuw verstoppen. Deze padvinderij voor volwassenen schijnt bijzonder populair te zijn. Alleen… ik heb geen GPS!
Op zo’n schatdoos zou iets moeten staan van: voor Geocaching-deelnemers. Dan weet je dat het een spel is en dat je de schat moet laten liggen. De politie heeft na onderzoek ‘mijn’ schat weer netjes teruggelegd!
Even schoot door mijn hoofd dat de heksenboter in het Prielenbos er iets mee te maken zou kunnen hebben. Nee dus. Vorige week vrijdag zag ik op het snipperpad heel wat heksenboter. Vers, in verdroogde en verschimmelde vormen en vergane heksenboter. Vandaag was er bijna niets meer van te zien. Op een plek een verdroogde schimmelzwam, op een andere plek was er weer ‘verse’ boter. Heksenboter kan je tegenkomen van felgele tot dofbruine substanties. Omdat het ‘kruipt’ kunnen allerlei vormen ontstaan.
Witte heksenboter (Fuligo septica var. candida – Scrambled Egg Slime; Troll Butter) vorige week in het Prielenbos. De witte variëteit komt vooral voor op verse loofhoutsnippers.