Auteur Illustraties Uitgave |
De veren van de pronkvogel Schoonheid en seksuele selectie Achilles Cools en zijn tweelingziel Brénine ondernamen in 2019 een zeer avontuurlijke en door aanvallende insecten en bloedzuigers bepaald geen comfortabele reis naar West-Papoea om de meest exotische vogels van onze aarde te bekijken: de paradijsvogels. Vogels met weelderige veren, gevolg van seksuele selectie door het ontbreken van natuurlijke vijanden. Net zo uitbundig als de paradijsvogels zich gedragen en bevederd zijn, zo smeuïg beschrijft Cools de natuur in dit walhalla van flora en fauna. Vogelobservatie is bij hem geen kennis verzamelende activiteit maar het gaat hem om fascinatie en verwondering, een verrijking van de geest. ‘De ogen konden niet geloven wat ze zagen’, zo omschrijft deze schilder, beeldhouwer, graficus, dichter en schrijver de talrijke impressies die hij opdeed. Met zoals gezegd in de hoofdrollen de spectaculaire paradijsvogels, o.m. de koningsparadijsvogel, de prachtgeweervogel, de zesdradige straalparadijsvogel en vele andere planten en dieren die ze vaak pas na urenlange, zware tochten door mensvijandig oerwoud konden zien. Een voorbeeld van zijn inspirerende schrijfwijze, over de schermparadijsvogel: ‘Deze vogels vallen vooral op door hun eigenaardigheden. Ze hebben dat roekeloze talent, ze hebben de spiegelende kleuren die ons naar adem doen happen. (…) Intussen gaat de danser maar door. Het is als een onstilbaar verlangen naar intimiteit en naar de onbegrijpelijke aantrekking tussen seksen. Gedurende deze sublieme ogenblikken valt alles samen’. Paradijsvogels zijn verwant aan kauwen, die intelligente kraaiachtigen die Cools zo uitgebreid bestudeerd, beschreven en geschilderd heeft. ‘Kauwen zijn door de jaren heen een verlengstuk van mezelf geworden en zo beleef ik de hele wereld door de ogen van een kauw.’ In Papoea Nieuw-Guinea staan de soortenrijkste wouden ter wereld, daarin leven uiteraard ook mensen, Papoea’s. Hij beschrijft tussen de vogelpracht door ook de gewoontes van primitieve stammen en hun wereld waarin een vrouw slechts als werktuig telt, als ruilmiddel gelijkwaardig aan een varken. Ook vermeldt hij de bedreigingen voor dit gebied: bomenkap (voor de palmindustrie), jacht en handel in dieren. In verslagen over eerdere reizen naar het Amazonegebied en Afrika trekt hij vergelijkingen met Nieuw-Guinea. ‘De veren van de pronkvogel’ voert je in de meeslepende creatieve stijl van deze scheppende en fantasierijke kunstenaar mee naar een van de laatste onontgonnen gebieden in onze wereld, oerwouden die slechts weinigen zullen aanschouwen. Het is buitengewoon bezielende lectuur! AdG, 2 maart 2023
|
De veren van de pronkvogel
|
|