Jagers met fazanten en hazen in Gelderswoude, vanmorgen.

Iedereen die Vogeldagboek leest weet dat ik tegen plezierjacht ben.
Het is een overblijfsel uit de tijd dat mensen jaagden 'voor de pot'
en dat is in onze tijd met supermarkten en volle koelkasten niet meer nodig.

Met lezers die jagen en ook van de natuur houden heb ik wel eens een discussie.
Zij zeggen dat je best kan jagen en ook natuurliefhebber kan zijn.
Ik voel dat niet: hoe kan je nu iets doodmaken waar je van houdt?

Vanmorgen werd ik echt pissig toen ik jagers in het dikke pak sneeuw zag.
De hazen hadden geen schijn van kans, ze konden niet 'rennen'.
Want hier in het westen van Holland ligt al gauw zo'n twintig à dertig centimeter.

Haas (Lepus europaeus, Brown Hare) in de sneeuw, december 2009.

Eén van de jagers was een dorpsgenoot uit Benthuizen.
"Waar bent u nu toch mee bezig", sprak ik hem boos aan, "Die dieren kunnen niet vluchten".
Ik moest me niet zo opwinden, zei hij, want het is 'drijfjacht', en dat is toegestaan.
Zelfs in de sneeuw, zo heb ik bij de politie nagevraagd, mág dat. De drijvers zelf schieten niet
maar ze jagen de hazen op naar de geweren die in slootkanten verborgen liggen.

Iedereen die in de natuur komt weet dat er dit jaar weinig hazen zijn.
Zelfs jagers (ik ken er best veel want ik mijd de confrontatie niet) zeggen dat.
Om dan toch te gaan jagen is eigenlijk al ongepast. Maar voor jagers die in de sneeuw
kansloze dieren afknallen, heb ik geen goed woord over. Het zijn dierenbeulen-met-vergunning.
NB: dit Vogeldagboek heb ik naar alle denkbare instanties gestuurd.

Gisteren in de sneeuw in onze tuin: vrouw huismus boven (Passer domesticus, House Sparrow,
female, above) en een vrouw vink (Fringilla coelebs, Common Chaffinch, female).
Oppervlakkig bekeken lijken de dames sterk op elkaar.

Kramsvogel (Turdus pilaris, Fieldfare) op kersthulst, Benthuizen 14 december.