Twee steltkluten (Himantopus himantopus, Black-winged Stilt) vanmorgen in De Groene Jonker.

De zon straalde, het blauw was strak, de temperatuur verwarmend, ik waande me in de Camargue.
Want voor me liepen, tussen de talloze andere watervogels en steltlopers, twee ’tropische’ steltkluten.
Vogels die soms lijken te struikelen over hun onhandig lange poten. Maar ze redden zich er altijd sierlijk uit.
Dat kleine, vriendelijke, ronde kopje met die lange, spitse snavel. het zijn pareltjes van de natuur.

Je hoeft er tegenwoordig niet helemaal meer voor naar Zuid-Europa af te reizen, soms broeden ze Nederland.
Vanmorgen zag ik ze in De Groene Jonker. In een tempo van een slak ben ik dichterbij gekomen en op een bank gaan zitten.
Deze soort is niet echt schuw, als je ze maar zeer rustig benadert. Uiteindelijk foerageerden ze op slechts 25 meter.

In dit prachtige stukje Zevenhoven krioelde het van de vogels. Tientallen kemphanen, veel bosruiters,
lepelaars, geoorde futen, noem maar op. Een man blauwborst maakte zelfs nog een baltsvluchtje.
Of de steltkluten in dit gebied gebroed hebben weet ik niet. Het is hier niet altijd subtropisch lekker!

Een tweede spannende ontmoeting had ik met een jong porseleinhoen. Ik was weer ergens rustig gaan zitten,
toen ik een kleine beweging tussen het riet zag. Kort snaveltje, gevlekt lijf, het kon niet missen!
Ik zat op mijn gat op een kussentje, de vogel kwam een keer tot een meter of tien maar me toe gelopen.
Voor mij was hij niet bang, maar als er grotere vogels overkwamen, schoot hij terug de rietkraag in.
Ik hoef niemand te vertellen met wat voor fijn gevoel ik deze maandagmorgen tussen de vogels heb beleefd!

Juveniel porseleinhoen (Porzana porzana, Spotted Crake; juvenile).