De Vakantieprijs 2002 heb ik toegekend aan de familie Passer Domesticus Huismus. De prijs bestond uit extra kruimels voor Pierre en Marie en hun aanhang. De huismussen hadden het goed voor elkaar op ons vakantieadres. Zaden en insecten volop op het Franse platteland, onder de dakpannen van de verder geheel houten vakantiewoningen bevonden zich ideale nestgelegenheden. Ik denk dat in ons huis vier broedparen zaten, ook een vrouwtje zwarte roodstaart kroop regelmatig onder de pannen.
(Even een zijsprongetje. Ook voor vleermuizen waren onze huizen geschikt. Ik heb drie verschillende soorten gezien die 's avonds uit kieren en spleten tevoorschijn kwamen, grote, kleine en een middelmaatje. Die laatste waren rossige muisjes met donkere vleugels, deze soort vloog soms ook overdag!)
De mussengezinnen zorgden voor bijzonder levendige tafereeltjes. De hele dag door was het een geroezemoes van belang. Er werd gevreeën, gevochten, nieuwe nesten werden gebouwd, jonge vogels werden gevoederd, er werd gezongen, uitgerust. In de struik naast ons terras was Pierre de baas. Hij zat vaak in de top, had daar een prima overzicht, kon er vrouw en kinderen goed in de gaten houden en zag indringers al op afstand aankomen.
Pierre, onze huis-huismus (Passer domesticus, male).
Dit is Marie, z'n vrouw die meestal onder de dakpannen zat (Passer domesticus, female)
Die Pierre was een studie waard. Wat een ongelooflijk scala aan klanken hij kon produceren! Ik neem aan al naar gelang zijn stemming, maakte hij harde, zachte, lokkende, vleiende, alarmerende, tjilpende, tjirpende, piepende en nog tal van andere geluiden. Ik dacht altijd dat vogels maar één keer paarden, maar Pierre (en ongetwijfeld andere mussen) deden het meestal vijf, zes keer achter elkaar om daarna uitgeput met opengesperde snavel te blijven zitten, ondanks de verlokkende kreetjes van Marie. Al ben ik er niet helemaal zeker van of hij zich ook niet met de buurvrouwen vermaakte....
