Een visarend viste vanmorgen langdurig op de Starrevaart. Een paar weken geleden had ik al eens twee visarenden zien overtrekken, maar deze vogel kon de verleiding niet weerstaan om z'n hengel uit te gooien; hopelijk blijft hij hier een poosje bivakkeren. Het was een prachtig volwassen exemplaar, met nagenoeg egaal bruinachtige vleugels, op de rechter bovenvleugel een of twee lichte handpennen. Aan z'n rechterpoot blonk er nu en dan wat: was het een waterdruppel of wellicht een aluminium ring?

De vogel kwam uit het westen aangevlogen en ging meteen volop aan de slag, boven het slik. Daar dook hij telkens naar beneden, enkele schijnduiken, dan weer biddend, viermaal tevergeefs het water in, de vijfde keer was het raak: een flinke rietvoorn werd uit het water getrokken. Toen de arend hoogte gewonnen had, schudde hij de druppels uit z'n veren, een gebruikelijke reactie. Kennelijk deed hij dat zo enthousiast, dat de vis uit z'n poten viel. Met ingetrokken vleugels dook de visarend zijn prooi achterna, maar hij kreeg de vis niet meer te pakken. Na nog enkele mislukte vangstpogingen vloog de vogel naar het zuidwesten weg.

Het is nog steeds erg rustig op de Starrevaart, ongetwijfeld het gevolg van de hoge waterstand waardoor er geen slikken zijn. Op het schelpeneilandje bij de hut is de beplanting voor een groot deel verwijderd, nijlganzen hadden het meteen in bezit genomen. Verder op de Starrevaart onder meer 8 lepelaars, 2 bruine kiekendieven (een volwassen vrouw en een jonge man), 1 dodaars, 1 man rosse stekelstaart en 1 witgatje.