Middagen zijn niet de geschiktste dagdelen om te vogelen. Veel gevederde vrienden rusten uit van hun voedseltochten en worden pas weer in de namiddag actief. Bovendien waait het 's middags meestal harder dan 's morgens en 's avonds. Desondanks vanmiddag een paar uur op mijn driepootje bij de Wilckplas gezeten. Je weet dat je slecht zicht hebt omdat je tegen de zon moet inkijken, maar je weet ook dat het hier 's middags meestal heerlijk rustig is.
Rustig? Er is dan misschien niet altijd zo veel te zien, te hóren wel. Moet je eens luisteren naar alle geluiden! Grutto's die op de slaapplaats nu en dan een stevige babbel met elkaar houden, scholeksters die luid pietend, met hun koppen bijna tegen elkaar en hun snavels naar beneden, bezig zijn hun status te vestigen.
Nu en dan komt een tureluur roepend langs, kieviten, de talloze trekkende graspiepers met hun zachte piepjes, eenden, meerkoeten, het rauwe krijsen van visdieven en meeuwen, de prachtige zang van leeuweriken, kikkers die kwaken. Als je licht soezend bij een temperatuur van dik in de twintig graden je ogen een tijdje dichtdoet, zie je weliswaar niets, maar hoor je de natuur om je heen léven.
Een paar cijfertjes. Wilckplas 65 grutto's, 1 badende regenwulp, 1 dodaars, 4 visdiefjes, 1 kemphaan en 1 watersnip. Amaliaplas ook 65 grutto's waarvan ten minste 20 IJslandse en twee gehakkelde aurelia's.
Bij de Wilckplas hoorde ik vanmiddag flink wat groene kikkers (Rana esculenta synklepton) kwaken.
De stroom graspiepers (Anthus pratensis) was minder onafgebroken dan de voorgaande dagen, maar de trek naar het noordoosten was nog steeds indrukwekkend. Vaak zag je groepen graspiepers even rusten of naar voedsel zoeken.
Aalscholvers (Phalacrocorax carbo) hebben onder bepaalde lichtomstandigheden zeegroene ogen, zoals deze vogel bij de Amaliahut.
Dik 20 graden en dat half april, deze broedende ooievaar (Ciconia ciconia) aan het Spookverlaat heeft er zichtbaar last van.
Voor de Amaliahut zaten diverse IJslandse grutto's (Limosa limosa islandica).
