Het is zo'n beetje de komkommertijd in vogelland. De meeste vogels zijn klaar met broeden, voederen hun nazaten nog wat maar houden zich verder vrij stil. Bovendien zijn ze in de dichte bomen en vegetatie moeilijk zichtbaar. De doortrekkers en de wintergasten laten nog even op zich wachten. Kortom, het is niet spectaculair in de vogelgebieden.

Dat betekent niet, dat er niet van alles te zien is. Zoals de tientallen jonge kokmeeuwen op de Starrevaart die het proces van ei tot vliegrijpe vogel hebben overleefd. Bekend is dat tussen het leggen van een ei en een zelfstandige vogel erg veel slachtoffers vallen, door predators, invloeden van de natuur als storm en overstroming, ziekte en de mens. Slechts de sterkste en de gelukkigste overleven.


Op de Starrevaart zijn onlangs tientallen jonge kokmeeuwen (Larus ridibundus - Black-headed Gull, juvenile) geringd. Van deze kokmeeuw kon ik het gehele ringnummer aflezen, waarschijnlijk de eerste 'terugmelding' naar de Vogelringcentrale in Arnhem.

Al eerder heb ik hardop mijn twijfels uitgesproken over het massaal ringen, zonder projectmatige aanpak, van jonge vogels. Ook in dit geval denk ik: wat voor nieuwe gegevens over het leven van kokmeeuwen kan al dat ringwerk opleveren? Een beetje in tegenspraak met deze opmerking is de waarneming vandaag (voor de tweede keer) van de oudst bekende lepelaarman in ons land. Door de ring weten we dat hij al zo oud is. Hij stond met nog 22 lepelaars te dutten op de vogelplas. Over het nut en onnut van vogelringen wil ik, op een rustig moment en als ik me er verder in verdiept heb, eens een apart Vogeldagboek schrijven.

Veel vogelaars zijn ook verwoede vlinders- en libellenkijkers. Dat komt, zo is mij uitgelegd, omdat juist in de stille vogelperiode, er veel van deze mooie insecten vliegen. Dat klopt ook wel, want vanmorgen tijdens een rondje Starrevaart zag ik vele tientallen vlinders, overigens heel weinig libellen, slechts een klein aantal gewone oeverlibellen. Maar veel witjes (zowel kleine koolwitjes als kleine geaderde witjes), atalanta's, dagpauwogen, kleine vossen en distelvlinders, verder 1 gehakkelde aurelia en op de paden van de Kniplaan richting Meeslouwerplas nog een aantal landkaartjes.


Slechts één gehakkelde aurelia (Polygonia c-album - Comma) bij de Starrevaart gezien, maar de vlinder was wel zo vriendelijk om even te poseren.

Ook gewillig, weliswaar op behoorlijk veilige afstand, voor de camera bleef deze haas zitten (Lepus europaeus - Brown Hare).



Dit insect is een boktor met de naam Leptura (vroeger ook wel Strangalia) quadrifasciata, ik heb geen Nederlandse en/of Engelse naam voor deze tor kunnen vinden (zie ook 12 juli 2006). Het beest zat in een 'pispotje' (bloem van een haagwinde) langs de Meeslouwerplas.