Zonsverduistering (solar eclipse) 31 mei 2003, foto gemaakt om 5.39 uur.

Om 4 uur stond ik op, merels en zanglijsters zongen al volop, en zonsverduistering of niet, de vogels lieten zich er niet door van de wijs brengen. Althans, niet volgens mijn beleving. Ik had De Wilck als observatiepost uitgekozen om midden in de polders te kunnen waarnemen of de verduistering invloed zou hebben op grutto's, tureluurs, kieviten, veldleeuweriken. Maar zij zongen gewoon door, alsof er niets aan de hand was.

Dat gevoel had ik zelf ook. Op 11 augustus 1999 was ik in de Beierse Alpen getuige van een zonsverduistering midden op de dag. Geleidelijk aan werd het toen duister, een vreemd grijsblauwachtig licht, de kippen van mijn schoonzus scharrelden zachtjes aan naar hun hok, boven ons hoofd in de bergen gingen uilen fladderen. Maar dit jaar niets van dat alles. Dat kwam omdat de verduistering minder volledig was en omdat de maan precies bij zonsopgang voor de zon schoof, waardoor het effect van de verduistering niet zo opviel. Zo rond half 6 had ik even het gevoel dat het licht 'vreemd' aandeed, dat het een beetje mat werd, maar of dat werkelijk zo was of suggestie?


Deze foto is van 5.41 uur.

De zonsopgang was (in Utrecht) precies op 5.26 uur. Maar daar kon ik vanuit De Wilck niets van zien. De uitkijkpost was niet eens zo ongunstig, maar aan de horizon toch wat bomen en vooral wat vage bewolking, nevelachtig. Ineens, om 5.38 uur hing de zon boven de horizon, de maan hing er nog voor het grootste gedeelte voor zodat slechts een sikkel zichtbaar was. De veldleeuwerik hoorde ik even niet, maar het leek me een normale adempauze, kikkers en weidevogels gingen onverminderd door met hun ochtendactiviteiten.


En dan gaat het snel, van links naar rechts foto's om 5.47, 5.52 en 5.53 uur, daarna werd de zon te fel om enigszins scherpe foto's te maken.

Indrukwekkend? Lang niet zo als in 1999, maar het blijft een fenomeen, een merkwaardig schouwspel aan het firmament. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen in de oudheid, die weinig van het heelal wisten, in zulke verduisteringen allerlei aanwijzingen van Bovenaf zagen. Nu weet je wat er gebeurt, wat er aan de hand is, maar het blijft boeiend. En gezien de groepjes mensen die ik onderweg zag staan, ben ik niet de enige die van zulke natuurverschijnselen onder de indruk is.