Vogels hebben in ons land een groot gebrek aan plaatsen waar ze kunnen rusten of foerageren. Bewijs? Overal waar een stuk land onder water wordt gezet, wemelt het in de kortste keren van de vogels, dergelijke plas-drasgebieden voorzien duidelijk in een behoefte. Niet alleen van vogels maar ook van vogelaars, want bij dergelijke gebieden is het meestal goed toeven, tal van vogels komen eropaf en er worden regelmatig zeldzame soorten waargenomen.

Bij mij in de buurt (ik woon in Benthuizen) wordt bijvoorbeeld 't Weegje in Waddinxveen in het voorjaar plas-dras gezet waarvan vele honderden vogels profiteren, het is een prachtige sociale ontmoetingsplaats voor grutto's geworden. Zo ook het Bedelaarsbos midden in de polders tussen Alphen en Boskoop, weilanden bij enkele boeren in Stompwijk, een bollenveld bij Voorhout, of Lentevreugd bij Katwijk waar min of meer per ongeluk drassige zandpoelen zijn ontstaan (en intussen definitief zijn ontwaterd).

Urenlang heb ik bij dergelijke plas-drasgebiedjes gezeten, het is er vaak rustig verblijven en niets is zo ontspannend om van de natuur te genieten die ongestoord haar gang kan gaan. De 'alledaagse' soorten hebben mijn warmste belangstelling, al kijk ik ook best graag naar schaarsere vogels, vlinders en bloemen. Op het bollenveld liep bijvoorbeeld een gestreepte strandloper, op het weiland bij de eendenkooi in Oud-Alblas ben ik de afgelopen maanden diverse keren geweest, helaas heb ik het kleinst waterhoen niet horen roepen.

Ik zei 'ongestoord'. Helaas is dat niet altijd het geval. Ik praat dan niet alleen over kwaadwillenden die op hun fiets (mountainbike) overal doorheen crossen, of wandelaars die zich niets aantrekken van verbodsborden zoals ik regelmatig zie in het internationaal wetland De Wilck bij mij in het dorp, of mensen die een bal willens en wetens op een broedeilandje voor visdieven en andere vogels gooien en die door hun hond laten ophalen (Benthuizer Plas).

Nee, ook onder vogelaars zitten schavuiten. Hoeveel keer hoor en lees je, of heb ik zelf gezien, dat fotografen vogels verstoren door steeds dichterbij te kruipen. Recent las ik nog over een griel op de Veluwe die binnen de kortste keren verdwenen was omdat 'natuurliefhebbers' ondanks de waarschuwingen verboden gebied introkken.

En wat te denken van het verhaal dat 'vogelaars' kluiten grond in het riet gooiden in een poging het kleinst waterhoen te laten opvliegen? In Zoetermeer broedden Orheusspotvogels in een slibdepot. Zich niets aantrekkend van de beplanting de talrijk nestelende vogels is daar gezocht - en kennelijk gevonden - naar het nestje van deze voor ons land zeldzame vogel. De sporen waar de 'heren' hun jachtinstinct hadden botgevierd, waren duidelijk zichtbaar. Over de afloop van het broedsel is niets bekend. Uit het zurige toontje van bovenstaande zinnen zal al duidelijk zijn, dat ik het niet erg op heb met dergelijke rust- en ordeverstoorders.

Ik wilde dit eens van me afschrijven, aan de andere kant wil ik me het plezier en genot van het buiten-zijn hierdoor niet laten bederven. We hebben een prachtige zomer achter de rug, wat vlinders betreft leek het wel of we in de subtropen waren, met koninginnenpages, overal kolibrievlinders, noem maar op. Het is nu herfst, tijd dat de natuur zich terugtrekt, tijd van overpeinzing, laten we met positieve gevoelens naar buiten gaan om ook voluit van deze periode te genieten.


Gepubliceerd in Onze Waard, Najaar 2003, het blad van de Natuur- en Vogelwacht De Alblasserwaard