Het Zoetermeerse Prielenbos, waar de natuur haar gang mag gaan, is altijd goed voor een boeiende wandeling. Je moet niet te hard lopen, dan sta je snel weer 'buiten', het is een minibos waar je moet slenteren, stilstaan en luisteren naar de, soms borrelende, geluiden van het moeras, de bomen die tegen elkaar schuren, de insecten en uiteraard naar de vogels.

De eerste vogel die ik zag, was een sperwer. Aan de alarmroepjes van vogels om me heen merkte ik dat er onraad was, en daar zeilde de sperwer tussen de takken door. Heel even ging hij zitten om naar me te kijken, maar dat gezelschap werd niet gewaardeerd want de vogel verdween geruisloos als altijd tussen de bomen.

Aan de noordkant is het bos niet zo dicht, daar waren kraaien, eksters en gaaien bezig met allerlei onduidelijke activiteiten. Net voor het 'echte' bos even het (te?) netjes gemaaide doodlopende pad naar de kijkhut op, daar is niet gemaaid zodat je vanuit de hut ook niets kan zien.... Een gladgebaggerde slootkant, de vogel en ik kregen elkaar tegelijk in beeld, een grote gele kwikstaart! Een doortrekker die aan het foerageren was en meteen op de wieken ging. Jammer, ik had deze 'asgrijze staartwipper' zoals zijn wetenschappelijke naam luidt, graag wat langer willen bewonderen.


Her en der langs de houtsnipperpaden in het Prielenbos groeien deze paddenstoelen, het zijn langsteelfranjehoeden (Psathyrella conopilus - Conical Brittlestem). De 'franje' is alleen te zien bij jonge paddenstoelen. Bij vochtig weer kleuren de hoeden (donker)bruin, maar bij droger weer verkleurt de hoed licht grauwgeel.

Op het paadje aan de westkant van het bos heb ik lang staan luisteren en kijken naar winterkoninkjes, wat roodborsten, een paar tjiftjaffen, groepen kool- en pimpelmezen en vooral naar goudhaantjes en vuurgoudhaantjes. Een gemengde groep van zo'n acht vogeltjes, ze dwarrelden als blaadjes tussen de bomen door, zaten geen seconde stil en riepen voortdurend aan elkaar met hun 'dunne', hoge pieptoontjes, sisisi, sisisi. Omdat er trekmeldingen zijn van zeldzame bladkoningen en Pallas' boszangers, heb ik geprobeerd alle vogeltjes goed te bekijken. Ze zijn zo'n tien centimeter klein, zijn razendsnel, dus viel dat lang niet altijd mee. Eenmaal raakte de groep in paniek toen 3 roepende buizerds laag over de bomen voorbij zweefden.

In het bos hoor je doorlopend grote bonte spechten tegen het hout kloppen op zoek naar voedsel. Eenmaal riep een waterral. In de 'Zwetpolder' 2 grote zilverreigers, 1 in De Wilck en daar ook, achter een stuk hout ter bescherming tegen de oostenwind, het vrouwtje slechtvalk. Boven De Wilck zo'n vijf-, zeshonderd goudplevieren. Nog even in de Amaliahut geweest maar de wind stond pal op de kijkgaten dus na een snelle blik was ik vertrokken.

Spreeuw (Sturnus vulgaris - Starling) in de zon, voluit zingend op het dak van de buren.