Vanmorgen heb ik de resten van het slechtvalkvrouwtje in het Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis in Leiden gebracht. Daar zal de vogel bestudeerd worden en zal het skelet, en mogelijk de vleugels, geprepareerd worden. Bovendien zullen wat vleesresten bewaard worden voor DNA-onderzoek. Dat gebeurt op verzoek van Peter van Geneijgen, slechtvalkdeskundige bij uitstek, hij is erg geïnteresseerd in de story van deze vogel. In Zweden wordt van geringde slechtvalken het DNA-profiel vastgesteld, mogelijk dat er overeenkomsten gevonden worden met andere slechtvalkfamilies.

Peter denkt overigens dat het een heel noordelijke type is, waarschijnlijk van boven de poolcirkel. Hij baseert dat op de foto's van levende en dode valk, waarbij de pennenrui, of het ontbreken/vertragen van de rui, bepalend is voor de herkomst. Binnenkort gaat hij in Naturalis de vleugels beter bekijken. Volgens hem kan het vrouwtje afkomstig zijn uit een gebied dat grenst aan het uiterste noorden van Europa en Siberië waar de toendraslechtvalken (Falco peregrinus calidus) leven. Deze zijn groter en lichter dan de Europese slechtvalken.

Het zal wel een tijdje gaan duren, maar als ik meer hoor over de afkomst van de Wilckvalk, zal ik dat uiteraard melden.

* 14 januari: Requiem voor een slechtvalk

Heel onstuimig weer vandaag, met storm en regen. Vanmorgen deze foto gemaakt van de Drooggemaakte Gelderwoudsche Polder. Op de achtergrond de Plas van Wiegel/Noord-Aa.