In het rustigste hoekje van onze tuin, tegen de achtergevel, aan de noordoostkant en daardoor beschut tegen weer en wind, is de egel haar oude nest aan het fatsoeneren. Ik mag toch aannemen dat het dezelfde egel is? Vorig jaar heeft ze hier zeven stekelige beestjes grootgebracht (zie verslag en foto's). Ik ben niet deskundig op het gebied van zwangere egels, maar ze ziet er zo groot en zwaar uit dat ik weer een grote worp verwacht.

In het voorjaar heb ik nog staan kijken naar het ingezakte, natte rommeltje onder de hangende takken van de winterjasmijn. Gelukkig heb ik het laten liggen en er alleen wat stukjes plastic uitgetrokken. Precies twee weken geleden zag ik dat er weer een mooie ronde opening in haar nest was gemaakt. Van de egel geen spoor, ook de dagen daarna niet. Ik vermoedde dat ze na een inspectiebeurt had besloten dat de ruïne niet meer opgeknapt kon worden.

Maar toen we vrijdagmiddag van een paar dagen wandelen en fietsen thuiskwamen, was de deur gesloten met allemaal verse, groene blaadjes en takjes. Ze moest terug zijn en in haar holletje liggen te slapen! Voorzichtig hielden we de hoek in de gaten en gisteravond toen het al iets donkerder begon te worden, kwam ze drinken uit het bakje dat er nog van vorig jaar stond en waar ik uiteraard na een schoonmaakbeurt vers water in had gedaan.

Een prachtig gezicht, 'onze egel' weer in de tuin, en dat in een omgeving waar ze grote kans loopt doodgereden te worden. Je houdt je hart vast, maar vorig jaar is alles ook goed afgelopen. Vanmorgen, toen ik dit stukje zat te schrijven, was de ingang van haar woning weer dichtgetrokken met bladeren en lag ze ongetwijfeld heerlijk te slapen. Wordt vervolgd!


Patrijzen (Perdix perdix - Grey Partridge; male above, female below) met hun kroost, pa met grote borstvlek boven en ma onder.

Vrijdagavond een uurtje op stap geweest, onderweg naar de fietsenmaker in Oosterheem wezen kijken. De patrijzen hebben op de bouwterreinen van deze Zoetermeerse wijk een gouden jaar beleefd, je ziet ze regelmatig in de ruige begroeiing scharrelen. Op een geheel andere plaats dan onlangs liep een klucht van acht vogels, pa, ma en zes juvenielen.


Veldleeuweriken (Alauda arvensis - Eurasian Skylark) nemen graag een zandbad, deze vogel ging daarna wat zachtjes voor zich uit zitten zingen op een grondhoop.

Ook voor graspiepers en veldleeuweriken zijn dergelijke bouwterreinen ideaal. Vooral het aantal veldleeuweriken was hartverwarmend, het zijn vogels die het steeds moeilijker krijgen bij gebrek aan dergelijke wat ruige gronden. Weilanden en akkers zijn tegenwoordig zo 'vlak' gemaakt dat er geen beschutte broedplekjes overblijven.


Op dezelfde bergen aarde zaten deze drie jonge kneuen (Carduelis cannabina - Common Linnet; juv).