Behangen met apparatuur liep ik vanmorgen het Zoetermeerse Westerpark in, om met mijn nieuwe Panasonic de ransuilen eens mooi op de plaat te zetten. Succes leek verzekerd met prachtig zacht licht van achteren! Bovendien zaten er 3 van de 11 uilen redelijk vrij, de andere zaten veel meer verborgen tussen de takjes. Ik had enkele foto's gemaakt om de beste belichting te kunnen beoordelen, toen de monitor zwart werd. En zwart bleef, wat ik ook probeerde.


Van deze ransuil (Asio otus - Long-eared Owl) enkele foto's gemaakt voordat de camera het begaf.

Via de fotozaak naar het servicecentrum van Panasonic in Den Haag, er gaan dan al gauw een paar uur verloren. Het is niet anders. En nu maar wachten hoe lang de reparatie zal duren. Na terugkeer even bij de Starrevaart geweest, o.a. 2 man en 1 vrouw nonnetjes, 2 geoorde futen en 2 grutto's. In de Zwetpolder en in De Wilck 1 grote zilverreiger.

Tussen de duizenden toendrarietganzen in de Lagenwaardse Polder zitten ook wat taigarietganzen (Anser fabalis - Taiga Bean Goose). (Na publicatie van deze foto kreeg ik van een ganzenkenner te horen dat dit wellicht een oostelijk type toendrarietgans is.)

Taigarietganzen zijn veel zeldzamer, groter, hebben lange(re) hals en lange snavel, volwassen vogels hebben vaak een kleine, lichte kol. De snavel van de toendrarietgans is korter en dikker, met bijna altijd een oranjegeel bandje midden over de donkere snavel. Taiga's hebben een wisselende hoeveelheid oranjegeel, meestal veel kleur maar soms ook veel zwart.

Nog een verschil is dat de kop en hals van de toendra donkerder zijn en scherper tegen de rest van het lichaam afsteken dan bij de taiga. Het blijft opletten geblazen, omdat sommige toendra's niet het karakteristieke gekleurde sigarenbandje op hun snavel hebben, maar een variabele hoeveelheid kleur.

Zoals vaak bij vogels die op elkaar lijken: je kan niet op één kenmerk afgaan maar je moet het geheel bekijken, de zgn. jizz. Beide vogels broeden in het hoge noorden van Scandinavië en Rusland.