Ja, echt gebeurd, ik wist vanmiddag een poosje niet meer waar ik was. Nu had ik alle tijd, was het weliswaar koud (leverde een loopneus als een bierkraan op) maar heerlijk weer. Toch was ik verdwaald in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Tot tweemaal toe zelfs. Schuldigen: een klapekster en een roerdomp.

Ik was naar de AWD gegaan om te kijken of er wilde zwanen in de Zwanenplas zouden zitten. Keurige route uitgestippeld op mijn AWD-kaart die inmiddels uit zes losse vellen bestaat, en toch nog verkeerd gelopen: de Duinpanweg ingeslagen waar ik rechtdoor naar de Kijkberg had gemoeten.

Ik vond het al erg lang duren voordat ik water tegenkwam, maar dat probleem vergat ik helemaal toen ik in de verte een klapekster zag zitten. Achteraf bezien was dat bij de Hazenlegers/Palmveld, maar dat wist ik toen niet.



Man (boven) en vrouw grote zaagbek (Margus merganser - Goosander; male above).


Minstens een uur heb ik in de beschutting van een struik gestaan om de vogel te kunnen fotograferen. Maar echt dichtbij kwam hij niet. Bovendien was de vogel nogal vliegerig, ging vrij snel van boomtopje naar ander topje, ik heb hem niet eenmaal naar een muis zien duiken. Misschien kwamen ze door de toch flinke vorst niet zo vaak uit hun warme holletjes en patrouilleerde hij door het gebied op zoek naar beweging.

Nadat ik de vogel enkele malen voorzichtig had gevolgd, vloog hij op een moment uit mijn zicht en wilde ik verder naar de zwanen gaan zoeken. Nog steeds aannemende dat ik ergens in het waterrijke gebied bij de Zwanenplas was, dacht ik snel wel weer een pad te vinden. Maar mooi niet.

Uiteindelijk heb ik een eind een ruiterpad gevolgd, zag ik ergens een verharde weg, ben afgaande op de zon naar het noordoosten gelopen en kwam ik (achteraf gezien) bij het Kromme Schusterkanaal uit.

Grazende ree (Capreolus capreolus - Roe) op een duintop.

Daar heb ik de weg gevraagd (dat deel van mijn zesdelige AWD-kaart had ik niet bij me), wandelde ik naar het noorden totdat ik een roerdomp in het zonnetje zag staan (Oosterveld). In een poging de vogel met de zon in mijn rug te fotograferen ben ik die kant heengelopen, maar hij moet net als ik opgeschrikt zijn door luidruchtige stemmen.

Tsja, en waar was ik nu weer? Later zag ik dat ik in het Oosterveld aan het dwalen was geweest. Uiteindelijk kwam in na een tweede vraagronde via de Kalverbocht en het Nieuwkanaal na 5 uur (voor mijn doen een halve wereldreis) voor een kop koffie bij het restaurantje, dat gesloten bleek.....

Wel vreselijk genoten van de prachtige natuur. En zo heerlijk rustig is het in dat gebied. Onderweg een havik, buizerd, spechten, veel vinken (al weer geen kepen), lijsterachtigen, mezen, boomkruipers- en klevers, damherten en reeën, nonnetjes, grote zaagbekken, brilduikers, dodaarzen, allerlei eendensoorten, een witgat en in het riet regelmatig tokkende waterrallen. Waarschijnlijk een goudvink.

En vooral roodborstjes. Ze zijn erg algemeen en daarom misschien niet zo 'interessant', toch zijn het van die prachtige vogeltjes! Ze zijn niet echt schuw, zitten op een boomstronk naar je te kijken of je met ze wilt praten, doe je dat echter in een emotionele opwelling dan vliegen ze verschrikt weg..... Ondanks alle 'bijzondere' waarnemingen was de roodborst voor mij de speler van de dag.


Man grote zaagbek (Margus merganser - Goosander; male) laat zien waarom zijn bijnaam 'boterbuik' is.