Rond het middaguur een kijkje genomen bij de ooievaars in het Spookverlaat. De juveniele vogel stond op deze derde dag van de hittegolf met zijn snavel open, zoals je trouwens op het ogenblik bij veel dieren (en mensen...) ziet.

Ik had, vanwege de lichtval, bij de hut vandaan wat foto's gemaakt en was inmiddels naar de weg gelopen. Daardoor kon ik een uniek moment niet meer fotograferen. Althans: ik had dit nog niet eerder gezien.


De jonge Spookverlaatooievaar (Ciconia ciconia - White Stork; juvenile) met opengesperde snavel vanwege de hitte.

Een van de ouders vloog naar de plasjes bij de Amaliahut en ging daar zitten drinken. Was er toen maar een lampje bij me gaan branden dan had ik nog terug kunnen gaan. Toen de vogel klaar was met het 'scheppen' van water in de snavel, vloog hij/zij meteen naar het nest.

De jonge ooievaar ging zo plat mogelijk in het nest liggen en stak de snavel recht omhoog. De oudervogel stak zijn snavel enkele malen in die van zijn nakomeling en bracht daarbij telkens een flinke slok water over! Dat ging overigens niet zonder morsen. Het was een heel apart gezicht.

Veenmol (Gryllotalpa gryllotalpa - Mole Cricket; female) op het Wilckpad. Aan de vleugeltekening te zien en de grootte is dit een vrouwtje.

In De Wilck trof ik gisteravond twee bijzondere insecten: een veenmol en een geelvlekheidelibel. Veenmollen krijg je niet vaak te zien. Het zijn ondergrondse krekels. Je hoort ze nog eerder dan je ze ziet. Bovendien gaat hun aantal sterk achteruit door verdroging van de bodem. Ze komen nu nog redelijk talrijk voor in (Zuid-)Holland en Zeeland, maar elders in het land zijn ze zeldzaam.

Het zijn heel grote insecten, tot wel 5 cm; de vrouwtjes zijn het grootste. Ze kunnen lopen, graven, zwemmen, duiken en vliegen. Dan moet je toch wel een enorm geavanceerde lichaamsbouw hebben! De vrouwtjes doen aan broedzorg, ook al bijzonder. Voor meer info over deze interessante krekel zie o.a. bij Stichting Landschapsbeheer Zeeland.

Een andere bijzonder waarneming gisteravond was een geelvlekheidelibel. Volgens gegevens in boeken en op internet een libel die je heel weinig in de Hollandse polders ziet. Waarnemingen uit De Wilck kon ik niet vinden. Het is sowieso geen algemeen voorkomende soort.