Het was een belevenis waar we nog regelmatig met veel plezier aan zullen terugdenken. Woensdag 3 mei, rond 1 uur. Stralend voorjaarsweer. Frédérique Kok en ik proberen kikkers te fotograferen in het kraakheldere slootje direct ten zuiden van de Kniplaan bij de Starrevaart.

Met haar jonge ogen ziet Frédérique wat door het water schieten: "Kijk nou eens!", is haar kreet vol verbazing. Daar komt, in het slootje dat ter plekke ruim een meter breed is, een waterhoen onder water aanzwemmen.

De felgekleurde rode snavel met gele punt maakt meteen duidelijk dat het een waterkippie is. Maar wanneer zie je nou zo'n vogel onder water zwemmen? Aparte ervaring!


Slechts zijn achterlijf is zichtbaar als het waterhoen vlak voor ons in de kant duikt.

Recht voor ons duikt de vogel een dichte pluk waterplanten in en blijft daar doodstil liggen, alleen zijn rug en achterlijf zijn zichtbaar. Hoe lang? Zeker een minuut, misschien wel twee.

Dan wurmt het waterhoen zich achteruit en zwemt verder, haalt even adem en duikt weer onder water, weer in de begroeiing. Uit een fotoserie die ik gemaakt heb tijdens het half uur dat deze vluchtactie duurt, blijkt dat de vogel maximaal twee minuten onder water blijft.


Roerloos ligt het waterhoen onder water, een enkel zuurstofbelletje verraadt zijn aanwezigheid.

Telkens komt het kopje voorzichtig omhoog om zuurstof te halen en dan verdwijnt de vogel weer geheel onder water, zich met zijn poten vasthoudend aan waterplanten.

Even een luchtje scheppen...

Wij staan intussen allang op flinke afstand om de vogel niet te storen maar hij herhaalt dit gedrag doorlopend, meestal als er een fietser langskomt. Het is een bijzonder schouwspel, niet onbekend bij 'polderjongens' maar je ziet het toch vrijwel nooit.

Jac. P. Thijsse beschrijft dit vluchtgedrag in Het Vogeljaar als "vliegen in het natte element", een kunstje dat hun jongen al heel gauw leren.


Als een verzopen kat komt het waterhoen even helemaal naar boven maar duikt dan meteen weer onder.

Het waterhoentje houdt zijn gedrag langer vol dan wij geduld hebben en we besluiten dan ook op te stappen. Een dag later was ik weer in de buurt en ben ik toch nog even wezen kijken. Je weet maar nooit: misschien speelde de vogel nog steeds verstoppertje.....

*****
Waarnemingen woensdagavond bij de Wilckplas o.a.: 3 man en 1 vrouw wintertaling, 4 badderende regenwulpen, 5 man en 2 vrouw smient, 1 Temmincks strandloper, 9 groenpootruiters, 10 zwarte ruiters (toen een groep van 7 zwarte ruiters afreisde, leverden die zwarte vogels met hun witte ruggen een prachtig gezicht op, bovendien lieten ze hun grappige ratelende vluchtzang horen), 1 bosruiter, 17 visdieven, 3 oeverlopers, 1 manke en 1 gezonde kemphen, 5 wulpen, 1 kluut, 3 kleine plevieren 2 Indische ganzen, 1 veldleeuwerik. Aan het begin van het toegangspad naar de plas zit al enige tijd een rietzanger voluit in de kleurrijke berm vol fluitenkruid en koolzaad te zingen.