Ze zien er mooi en sierlijk uit, ze kwetteren gezellig,
ze zoeken de mensen op om bij te gaan wonen en bovendien verorberen ze massale hoeveelheid hinderlijke insecten.
Met respect lezen we over de grote afstanden die deze lichtgewichten afleggen
naar hun overwinteringsgebieden in Afrika.
Van diverse mensen die nesten van boerenzwaluwen op hun erf hebben,
heb ik gehoord dat er dit jaar wat minder nestjes waren dan anders. Dat kan van jaar tot jaar verschillen.
Gisteren zag ik in de polders in elk geval flink wat jonge boerenzwaluwen,
bedelend om voedsel, dat hun ouders telkens opnieuw vol liefde in de opengesperde bekjes stopten.
En dat allemaal vliegende weg, om geen seconde te verliezen in de jacht naar nieuwe insecten...
Hieronder een fotoreportage over jonge boerenzwaluwen in de Zoetermeersche Meerpolder.
Geduldig wachten op het volgende hapje.
Hoewel, het duurt nu wel erg lang...
Hé, daar komt ma aan...
...of is het pa?
Maakt me niets uit, als ze maar opschieten...
...want ik heb zo'n vréselijke honger!
*****
WIJFJESZANG BOERENZWALUW
"... Bovendien zingt niet alleen het mannetje maar ook het wijfje, en wat aardig!
Ge kunt dat niet zo gemakkelijk nagaan, want mannetje en wijfje zijn haast niet te onderscheiden,
het mannetje heeft de bruine vlekken wat groter en heller,
de veren aan de buikzij wat rossiger, de staartpennen wat langer,
maar dat zijn verschillen, die zelfs door de ingewijde niet zo heel gauw worden opgemerkt
en altijd zien de oude wijfjes er weer mannelijker uit dan de jonge mannetjes.
Alleen door een huishouding voortdurend goed na te gaan,
kunt ge met zekerheid opmaken, wie de man is en op deze manier heb ik enige malen een vogel,
waarvan ik stellig wist, dat 't het wijfje was, een volledig zwaluwlied horen zingen.
Dit verschijnsel van wijfjeszang komt ook bij andere vogelsoorten voor
en wel meer dan men denkt of weet."
(Jac. P. Thijsse in Het Vogeljaar)
