Thijsse noemde hem het pronkjuweel van alle duikeenden, het mannetje brilduiker.
Op zijn donkere kop, die onder de juiste belichting een fluweelgroene glans heeft,
tussen de felgele ogen en de snavel, heeft de woerd witte vlekken. Vanaf een afstand
lijkt het alsof hij een bril draagt. De driehoekige kop zit als een knop op het sierlijk
met zwarte veren versierde sneeuwwitte lijf. Zijn wetenschappelijke naam betekent
klingelende vogel (dat geluid maken zijn vleugels in de vlucht) met koeienkop.

In het voorjaar kan je bij ons overwinterende ‘brileenden’ volop zien baltsen. Dan toont de woerd
zijn schoonheid in volle glorie. Hij maakt zijn nek lang, gooit die met een driftige beweging
op zijn rug om vervolgens met naar boven gerichte snavel zijn nek loodrecht te strekken.
En dat maakt indruk op de vrouwtjes! Deze brilduiker oefende gisteren al wat op de Starrevaart.