Vraag:
Ik hoorde over een geval waarbij drie dodaarzen in een stalen fuik van de muskusrattenbestrijding waren gevangen. Twee waren al dood en de derde kon nog net worden gered. Mag de overheid deze dieren - ongewild - vangen?
Antwoord:
Ja, dat mag omdat muskusrattenbestrijders in het bezit zijn van een aanwijzing/ontheffing op grond van de Flora- en faunawet.
Toelichting:
Muskusrattenvangers zijn vaak in dienst van een provincie of een waterschap. Zij zijn voorzien van een aanwijzing van Gedeputeerde Staten van de betrokken provincie (o.g.v. art 67 Flora- en faunawet) om muskusratten en beverratten te mogen vangen.
De beide rattensoorten zijn ingevolge de regeling Beheer en schadebestrijding dieren aangewezen als soort waarvoor een aanwijzingsbesluit ex artikel 67 genomen kan worden. Hierdoor mogen de rattenvangers alle noodzakelijke terreinen betreden zonder toestemming van de grondgebruiker.
De rattenvangers mogen bij hun werk gebruik maken van middelen die genoemd zijn in artikel 5 van het Besluit beheer en schadebestrijding dieren, in dit geval vangkooien, waaronder de genoemde stalen fuiken zijn begrepen. Deze dienen zo ingericht te zijn dat bijvangsten worden beperkt, en liefst helemaal worden voorkomen.
Zie ook het Vervolg met reacties op dit artikel
|
|
Bijvangsten van andere - beschermde - soorten zijn in de praktijk helaas onvermijdelijk. Als men de zorgplichtbepaling van artikel 2 Ffw in acht heeft genomen, d.w.z. al het mogelijke heeft gedaan om bijvangst te voorkomen, dan is dit de rattenvanger niet aan te rekenen zegt de wetgever. Men moet dus de gekozen vangkooien en klemmen zodanig inrichten dat bijvangst in redelijkheid wordt voorkomen.
Artikel 73 van de Ffw legt verder nog een verplichting op om te zorgen dat gevangen dieren - de ratten, maar ook de niet gewenst gevangen dieren - niet onnodig lijden.
Daartoe is het nodig dat de vangkooien regelmatig worden gecontroleerd om eventuele ongewilde bijvangsten weer snel in vrijheid te kunnen stellen.
Daar nu is het in dit geval waarschijnlijk misgegaan. Ik kan mij niet voorstellen dat de drie gevangen dodaarzen tegelijkertijd in de kooi zijn gezwommen. Een dagelijkse controle zou waarschijnlijk niet twee dode dieren hebben opgeleverd.
Er is mij geen (openbare) registratie bekend van bijvangsten. Het gaat bij de muskusrattenvangst, en die van beverratten, om de veiligheid die in het geding is en dat wordt toch gezien als een belangrijk item voor het waterrijke Nederland. Vermoedelijk is de overheid huiverig om falende vangacties publiekelijk te maken. Ik vind dat overigens wel aanbevelenswaardig. |
|
Met kritische opmerkingen kunnen betrokken instanties 'scherp' worden gehouden. Daaraan kunnen we meewerken door de rattenvangende overheidsinstantie te wijzen op dit soort misstanden. Daarmee geconfronteerd zal men dat zeker niet leuk vinden en de werkwijze kan middels een interne instructie dan ook worden aangepast.
Nogmaals: ongelukken zullen niet altijd te voorkomen zijn, maar men dient wel zijn uiterste best doen om de ideale situatie te benaderen
Jan Hurkmans
Milieuvizier Opleiding en Advies
27 december 2006
Zenderkooien
'Een van de taken van het waterschap is de bestrijding van muskus- en beverratten. Deze dieren kunnen grote schade aanrichten aan sloten, dijken en wegen. Het herstel van die schade kost erg veel geld en kan daarom beter voorkomen worden door deze dieren te bestrijden.
Sinds enkele maanden beschikken onze muskusrattenbestrijders over vier zenderkooien. Deze kooien zijn speciaal ontworpen voor de vangst van beverratten. Als er een beverrat of een ander dier in de kooi is gekropen, geeft een kleine zender op de kooi een seintje aan een grotere zender die verstopt zit in een struik of boom.
Vervolgens stuurt deze zender een sms naar een van onze bestrijders. Die gaat er dan zo snel mogelijk op af. Zit er bijvoorbeeld een waterhoen in de kooi, dan laat hij die gauw weer los.'
Uit: de Waterwerker, tijdschrift van Waterschap Zeeuwse Eilanden (herfst 2007)
|
