Opnieuw kunnen we, door bemoeizucht van de mens, een nieuwe vogelsoort in Nederland verwelkomen: de monniks- of muisparkiet (Myiopsitta monachus), afkomstig uit Zuid-Amerika, met name dan Bolivia, Argentinië en Brazilië. Evenals de meeste andere geïmporteerde vogels die zich hier kunnen handhaven, is ook deze soort niet al te vriendelijk voor z'n omgeving. Enkele voorbeelden: nijlganzen zijn agressief tegenover andere vogels, halsbandparkieten verdrijven vogels zoals spechten uit hun boomholtes, rosse stekelstaarten bedreigen door hun mannelijkheid de verwante Europese soort witkopeend met uitsterven. De monniksparkiet is vraatzuchtig en brengt schade aan planten en granen toe, en kan bovendien lelijk en hard krijsen.
Een lang 'strafblad', maar het zijn objectieve gegevens en het is van mij absoluut geen pleidooi om die vogels daarmee in een hoek te zetten. Integendeel, alles wat leeft moet voluit gerespecteerd worden. Het zijn niet de dieren die in de fout gaan, maar de mens. Zo vroeg ik me af of het toegestaan is dat volièrehouders vogels vrij mogen laten. Is dat geen milieuvervalsing? Schilderijvervalsers worden toch ook gestraft?
Monniksparkiet (Myiopsitta monachus), groen met grijsachtige borst en voorhoofd, in Hazerswoude-Dorp.
Sinds een paar weken vliegt een groep van 10 à 15 monniksparkieten rond bij boerderij Nieuw-Bethlehem in Hazerswoude-Dorp, sterker nog, ze zijn daar volop aan het nestelen. Zo'n grote groep moet ooit ergens losgelaten zijn. Vogelkwekers worden daartoe zelfs opgeroepen! Op de site van parkietenliefhebber Jelle Harzevoort uit Bergentheim staat letterlijk: "Als ze gewend zijn aan hun omgeving, dan kunt u ze gerust los laten vliegen in de buurt, het is verstandig dit te doen met meerdere exemplaren. Na enkele jaren kunt u al een hele zwerm bewonderen. Zo zijn er enkele van die zwermen, ook bij ons in de buurt. Pas wel op, wil men vrede houden met de buren. Zij kunnen grote schade aanbrengen, aan fruitbomen en struiken....." Contact met het SOVON leverde op dat er al wel 'iets' bekend is over deze nieuwe Nederlandse bewoners, maar nog niet veel, in de komende broedvogelatlas zal er aandacht aan worden geschonken.
Monniksparkiet bij een nest waarvan een deel rechts boven zichtbaar is; deze treurwilg is intussen al aardig gesloopt door de Zuid-Amerikanen, Nico Kaptein hoeft hem dit jaar niet te snoeien!
In Hazerswoude slepen de monniken lange takken aan die ze vervolgens op vier plaatsen in een treurwilg en in een knotwilg aan de andere kant van de boerderij (vlak bij de hoogspanningsmasten aan Westeinde/Noorddijk) van de natuurminnende familie Kaptein tot nesten vlechten. Elk paar bouwt ten minste twee appartementen. Doordat ze in grote kolonies leven, worden de nesten vaak met elkaar verbonden tot een gigantisch grote flat. Zo ver is het in Hazerswoude nog niet, maar met het huidige bouwtempo zullen binnenkort de eerste eieren verwacht kunnen worden. In Brussel, Engeland, Duitsland en Noord-Amerika komen intussen ook ontsnapte en vrijgelaten monniksparkieten voor. Omdat ze winterhard zijn, zullen we de komende jaren steeds meer horen en zien van deze mooie vogels.
