De vogels willen de laatste dagen niet zo best poseren, daarom in het gebiedje bij de Amaliahut diep door m'n knieën gegaan om wat planten te fotograferen. Er staan heel wat soorten, van sommige mag je aannemen dat ze er gezaaid/geplant zijn. Er was ook al een landkaartje aan het fladderen, maar dat vlindertje was me steeds te vlug af.


Fluitenkruid (Anthriscus sylvestris) staat in lange witte slierten langs bermen, hun bloemenschermen breeduit tonend.


De margriet (Leucanthemum vulgare) zie je overal, een opvallend en mooie witgele bloem.

Scherpe boterbloem (Ranunculus acris) is de meest voorkomende boterbloem.


Donkere ooievaarsbekken (Geranium phaeum) zijn zogenoemde stinsenplanten, ze groeien op donkere plaatsen.