Driemaal tevergeefs had ik pogingen gedaan om die prachtige pestvogels te zien die dit jaar massaal onze landen op bessen afstropen. Tweemaal Den Haag, eenmaal Papendrecht. Vandaag, de vierde keer, was het prijs in Gouda. Tien pestvogels foerageerden aan de rand van de Goudse Hout, dichtbij de Reeuwijksche Plassen, op sappige rode bessen.

Tegen het middaguur stonden we een tijdje naar lege boomtoppen te kijken en ineens zaten er 9 pestvogels. We hadden ze niet aan horen of zien komen. Een poosje zaten ze rustig hoog in de bomen, daarna lieten ze hun tingelende geluid horen en doken ze in de lage bessenstruiken. In hoog tempo vraten ze dan dan wat bessen op en gingen terug de bomen in.



Soms vlogen ze dan een half uurtje weg uit het zicht, kwamen terug en herhaalden de procedure. Ze zongen steeds vlak voordat ze gingen eten! Het was lastig ze tijdens het bessen plukken te fotograferen want ze toonden zich behoorlijk ongedurig. Een tiende pestvogel voegde zich later bij het gezelschap.

Pestvogels danken hun naam aan het feit dat hun invasies soms samenvielen met het uitbreken van pestepidemieën. Het Engelse Waxwing vind ik een veel mooiere naam: op hun vleugelpunten hebben ze, vooral de mannen, opvallend plasticachtige rode puntjes, als van was.

Ze komen uit Noord-Europa en broeden daar in de noordelijke taiga's. Dit jaar zijn forse groepen gemeld, soms honderden tegelijk. Die grote groepen duiden erop dat het in Noord-Europa erg koud is (geweest) en/of dat er een voedselgebrek voor deze vogels was. Ze zullen nu wel spoedig terugvliegen naar het Noorden.





*****
Recensie: Flora van de lage landen