Jonge steenuil (Athene noctua - Little Owl; juvenile left) bedelt om voedsel bij een van zijn ouders.
Van de vier tv-steenuilen heeft er maar eentje de Lente Beleefd.
De drie stierven van de honger; er was te weinig voedsel. Zo gaat dat in de natuur.
Gisteravond ben ik gaan kijken hoe het ging met het broedsel van de steenuilen
waarvan ik op 13 mei een foto publiceerde met ma uil en vijf kuikens van een week oud.
Ik had me nog maar net in de auto met camouflagenet voorzichtig op gepaste afstand geposteerd
of ik hoorde al het zachte roepen van een jonge, hongerige steenuil.
Even later ging de vogel keurig op een tak in het zonnetje zitten.
Meestal dutte de juveniele vogel of riep hij om voedsel, maar soms was hij ook oplettend.
Hoeveel jonge uilen er nog waren? Dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
De vogels vlogen enkele malen wat heen en weer en waren meestal onzichtbaar tussen gras of bladeren.
Eenmaal zag ik vier steenuilen vrijwel tegelijkertijd naar een boomstam in het gras vliegen.
Wellicht dat een oudervogel daar een hapje aanbood, want er was ten minste één adulte uil bij.
Tweemaal de oudervogel (de moeder?), eenmaal alert en eenmaal op haar akkertje.
Eenmaal zaten twee juveniele vogels naast elkaar, helaas was er maar één koppetje zichtbaar.
Zeker is dat er vier uilen waren, waarvan 1 adulte en 2 juveniele. Waarschijnlijk waren er drie jonge vogels.
Over een paar maanden zullen de ouders hun jongen 'verjagen' zodat ze elders een partner kunnen zoeken.
En maar roepen om eten!
Toen het te donker werd om tussen de bomen te fotograferen, ben ik na zo'n 1,5 uur vertrokken.
Ze keken me wel na maar bleven rustig zitten: daarvoor stond ik op een te veilige afstand.
Overbodig te zeggen hoe geweldig het was om van zo dichtbij met deze kleine uilen mee te leven.
*****
Voor de liefhebbers heb ik meteen de bovenste foto van de steenuilen
op maat gesneden om als achtergrond op het computerscherm te plaatsen.
