Huismussen zijn mensenvogels. Brutaaltjes die de koekkruimels onder je vingers vandaan pikken, maar toch ook weer niet zo benaderbaar zijn als bijvoorbeeld merels. Altijd amusant om naar te kijken.

Wetenschappers en vogelliefhebbers doen dat ook, met als gevolg dat er veel publicaties over de huismus zijn uitgebracht, ook Nederlandstalige. De nieuwste is De Huismus in de Atlas Vogelserie.

De samenstellers hebben alle moeite gedaan om uit de grote hoeveelheid gegevens een samenhangend en zo actueel mogelijk portret van de huismus te schetsen. Na lezing van dit boek bent u helemaal ‘bij’.

Over de opkomst en de achteruitgang van de huismus, en het mogelijke voorzichtige herstel, althans bij ons (de mus komt in grote delen van de wereld voor). De teruggang kent vele oorzaken, met een dramatische bijdrage van (verwilderde) huiskatten.

Uiteraard ontbreken niet de anekdotische verhalen over het vondeling-musje Clarence en de commotie rond de dominomus. Ook is er een hoofdstuk gewijd aan de ringmus.

De auteurs signaleren dat door de sterke vermindering van het aantal huismussen er geïsoleerde groepen kunnen ontstaan – problematisch voor de noodzakelijke uitwisseling van genen. Ze hebben al gelijk gekregen, hoewel ze dit nieuws niet meer in hun publicatie konden verwerken: de mussen van onderzochte locaties in Oost-Nederland wijken genetisch heel licht af van de mussen uit het Westen.

AdG, 13 juli 2016