Vanmorgen en begin middag een poosje op pad geweest, op drie plekken wat rondgeneusd. Het eerst aan de westkant van De Wilck. Je hoort er echt nog veldleeuweriken! Het valt me steeds meer op dat je deze geschoolde zangers bijna nergens meer hoort op graslanden waar intensief wordt geboerd. Ik noem die met Engels raaigras bezaaide landerijen voortaan ook geen weiland meer, maar grasland. Zo veel mogelijk gras voor een zo hoog mogelijke productie. Gevolg: grote eentonigheid. Economisch gezien begrijpelijk (hoewel er alternatieven zijn), uit ecologisch oogpunt een doodzonde. Op weilanden bloeien tenminste nog paardenbloemen, boterbloemen, kruiden. Daar kunnen de vogelsoorten - geldt ook voor vlinders en andere dieren - die van oudsher gewend zijn aan afwisseling in menu en in schuil- en broedplaats, nog voortbestaan, De Wilck is zo'n gebiedje.

In de slootkanten scharrelden wat kievitspullen rond. Pakweg op zo'n honderd meter. Als je rustig in de auto blijft zitten, kan je volop van hun activiteiten genieten. Een insectje hier, een zaadje daar, een koddig gezicht die kleine bruine plukjes met een witte rand op hun achterhoofd in het groene gras. Anders wordt het als je uitstapt en je fotoapparatuur opstelt om er wat moois van op de plaat vast te leggen. Pa en moe kievit alarmeren meteen, gaan tussen hun kroost en de auto zitten en de kuikentjes drukken zich weg tussen het gras. Maar weer snel doorgereden.


Hoewel op, voor mijn gevoel, grote en veilige afstand, dit kievitskuiken (Vanellus vanellus) verbergt zich tussen het gras voor mogelijk gevaar, in dit geval was ik dat!

In De Wilck zijn niet alleen de kieviten volop met hun broedsel bezig, ook de grutto's zijn aan het broeden en houden zich vrij rustig. Er zijn ook al tureluurnesten, maar toch zie je deze vogels ook nog baltsen en concurrenten het leven zuur maken.


Tureluur (Tringa totanus) langs een slootkant in De Wilck.

Doorgereden naar de Starrevaart. Daar vond ik het vandaag erg rustig, 1 grutto op de plas, in de zuidoosthoek net als gisteren een groenpootruiter, bij de parkeerplaats 2 grasmussen. En langs de Kniplaan een argusvlinder, die had ik dit jaar nog niet gezien.


Argusvlinder (Lasiommata megera, male) langs de Kniplaan. Een mannetje, bij een vrouwtje is de donkere baan midden over de bovenvleugel veel smaller.

Daarna nog naar het Prielenbos gegaan. Een verwilderd mini-stukje natuur, waar gretige vingers (recreatie en geld...) naar worden uitgestrekt. Hopelijk weten de natuurbeschermingsorganisaties in Zoetermeer de natuurwaarden van dit gebied te beschermen, met natuurwaarden bedoel ik de waarde voor de natuur en niet voor de mens. In het plasje bij de kijkhut, dat behoort tot het ambitieuze Plan-Wielewaal, was een dodaars aan het foerageren, ongetwijfeld zat zijn/haar partner te broeden. Er zongen een handvol kleine karekieten, een zwartkop wat verder weg. Speciaal gelet op sperwer(nesten), maar niets gevonden. Langs het meest oostelijke pad wel allerlei kleurrijke planten, vooral dagkoekoeksbloemen, maar ook o.a. bloeiende donkere ooievaarsbek, wilde hyacint en daslook.