Vandaag zou mijn moeder 92 jaar geworden zijn, zij is al lang overleden. Ik moest vanmiddag extra aan haar denken toen ik al die gele bloemen in en rond het Prielenbos zag. Mijn moeder hield van gele bloemen. Vroeger rond de molen bloeiden er talloze, weilanden en bermen vol boterbloemen, paardenbloemen, langs de waterkant gele lissen en vooral de prachtige dotterbloemen, ik ben er bij wijze van spreken tussen geboren. Hoewel het vandaag regenachtig en donker weer was, heb ik tussen de druppels door veel bloemen op de foto gezet, voor haar.
Dotterbloemen bloeien er niet in het Prielenbos, maar hier en daar stonden wel wat gele lissen (Iris pseudacorus), in mijn jeugd langs het riviertje De Alblas een heel algemene plant.
Ik herinner me nog wel allerlei bermplanten, maar of daar herik (Sinapis arvensis) tussenstond, weet ik niet meer.
Op twee plaatsen in het Prielenbos vond ik groepen grote ratelaars (Rhinanthus angustifolius), de bloemen beginnen al uit te komen.
Smeerwortel (Symphytum officinale) komt overal voor, dit is de 'normale' purperkleurige vorm, er komen ook kleurvariaties voor, vaak zie je geheel witte smeerwortel.
Ik heb een paar uur door het Prielenbos en omgeving gedwaald, er waren berichten over een snor en een bosrietzanger, maar vanmiddag zongen alleen de kleine karekieten in het riet. Veel vogels zijn bezig met het voederen van hun jongen, ik zag fitissen met voedsel in hun snavel, merels en kleine keesjes, ontdekte op drie plaatsen grote bonte spechten die naar hun nestboom vlogen, van één nest kon ik de opening goed zien, het was te donker om er foto's van te maken.
Ook een tijd staan kijken naar pimpelmezen die in een knotwilg een nestje hebben. In een enorm tempo voerden pa en ma rupsen en andere insecten aan, in hun haast botsten ze soms bijna in de nestopening. Opvallend was dat als ze elkaar 'ontmoetten', ze elkaar even liefkoosden of met hun veren gingen trillen. De dodaarzen in het plasje bij de kijkhut hoorde ik wel, maar het riet is nu zo hoog dat er van het water weinig meer te zien is, ook de vogels niet. Een bruine kiekendief vloog enkele malen in het midden van het bos omhoog. Opnieuw geen spoor van sperwers, vorig jaar broedde hier een paartje. Het vrouwtje is doodgereden waarna pa sperwer de jongen alleen heeft grootgebracht.
Deze koekoek (Cuculus canorus, male), ik denk een mannetje, hoorde ik de hele middag roepen. Eenmaal ging hij in de kijker zitten, maar het was te donker voor een betere foto.
Ondanks de nattigheid vloog er toch nog een vlinder. Hoewel deze argusvlinder (Lasiommata megera) bijna de hele tijd zijn vleugels gesloten hield, laat hij hier een tipje van zijn bovenvleugel zien. Op de foto onder opent de vlinder zijn vleugels een klein beetje.
In Europa zijn fazanten (Phasianus colchicus, male) voor de jacht uitgezet, ze komen oorspronkelijk uit Azië. Er zijn tal van ondersoorten, onze 'wilde' fazant heeft een witte halsband als kenmerk. Op de foto een kleurrijke man.
