Vrijdag zwom er voor de Starrevaarthut een fuut die een voorntje aan de haak had geslagen. Of zeg maar, door futenogen bekeken, een reuzenvoorn. Twee keer zo lang als de toch al niet malse futensnavel, en eigenlijk te breed en te dik om van een fatsoenlijke maaltijd te mogen spreken, de fuut moest zijn snavel meer dan wijd opensperren om het visje naar binnen te kunnen werken. Het duurde al vele minuten voordat de vis zodanig was 'bewerkt', dat hij zonder nog tegen te spartelen in de lengterichting kon worden gedraaid. Toen het de fuut eenmaal gelukt was de vis in zijn keel te laten glijden, duurde het ook nog een tijdje voordat de staart niet meer zichtbaar was. Het verbaasde me dat de fuut er niet in stikte.
Het heeft lang geduurd, maar het voorntje is zo murw gebeukt dat het zich niet meer verzet als de fuut het in de lengterichting in zijn snavel neemt....
....de kop wordt naar binnen gewerkt....
....en met een handige beweging van de snavel volgt de rest.
Ransuilen weten zich goed te camoufleren (foto 14 maart).
Nadat de mist was opgetrokken, vanmiddag eerst een poosje langs het strand in Katwijk gewandeld (een paar drieteenstrandlopers en een roodborsttapuit), daarna in de Amaliahut naar de grutto's gekeken en geluisterd, er zaten er circa 260, in de namiddag vertrokken ze, op zoek naar een avondmaaltijd. Onderweg zag ik kieviten achter kraaien aanjagen, de tijd is weer aangebroken dat de eieren beschermd moeten worden.
