Als je oog er een beetje op getraind is, zie je ze al in de verte staan: grote zilverreigers. Witter dan het witste wit, scherp afgetekend tegen de poldertinten. Zelfs een zwaan is niet echt wit vergeleken met een zilverreiger.

Eigenlijk merkwaardig. Neefjes roerdomp, kwak, purperreiger en blauwe reiger hebben allemaal schutkleuren. Je mag aannemen om makkelijker prooien te kunnen vangen.


Gewone oesterzwammen (Pleurotus ostreatus - Oyster Mushroom) zijn talrijk op loofbomen, zoals deze verse zwammen op een populier in het Prielenbos. Al snel verbleken ze en verliezen ze hun aparte, staalgrijze kleur.

Zanglijster (Turdus philomelos - Song trush) vanmiddag in de tuin.

Waarom is een zilverreiger dan zo oogverblindend? Van mij mag het, ik vind ze prachtig. Het zijn witte parels in de lage landen. Of zou daar de oplossing liggen?

Zilverreigers komen van oorsprong uit warme streken waar de zon feller schijnt dan bij ons. Omdat ze zelf zo licht zijn, zien prooien de vogels misschien niet afsteken tegen de heldere achtergrond.

Het was zo maar een gedachte die aan het eind van het jaar bij me binnendwarrelde. Over lichtpuntjes in het nieuwe jaar! (Lees ook Vogeldagboek van 11 januari).