Steenuiltjes worden in ons land steeds zeldzamer. Kleinschalige cultuurlandschappen maken plaats voor grootschalig landbouwbeheer. Bovendien neemt de bebouwing sterk toe, waardoor deze prachtige mini-uilen (zo groot als een merel) uit hun territoria worden verdreven.

Met hulp van een vogelvriend heb ik vanmiddag een paartje kunnen bekijken. Ze leven in een oud boerenschuurtje, hun geliefde onderkomen. (Knotwilgen zijn nog geliefder, maar in het westen steeds schaarser.) Als het weer gunstig is, zoals vanmiddag, zoeken ze graag het zonnetje op.

Het mannetje zat te roepen in de schuur, kwam voorzichtig de omgeving verkennen en toen de kust veilig bleek, ging hij op het dak zitten. Vrouwtjes steenuil zijn veel voorzichtiger, volgens mijn begeleider, en zij bleef dan ook schuilen onder de bescherming van manlief.