Auteur
Remco Daalder

Foto’s
Adri de Groot e.a.

Uitgave
Atlas Contact 2017
144 pagina’s, 15 x 21,5 cm
ISBN 978 90 450 3025 8
€ 19,99

Vogelserie
Atlas Contact is in 2014
gestart met de Vogelserie

Deel 1: De rotgans, Barwolt Ebbinge
Deel 2: De gierzwaluw, Remco Daalder
Deel 3: De slechtvalk, John A. Baker
Deel 4: De kauw, Achilles Cools
Deel 5: De grutto, Albert Beintema
Deel 6: De koekoek, Nick Davies
Deel 7:  De spreeuw, Koos Dijksterhuis
Deel 8:  De huismus, Kees Heij en Jacques Vos
Deel 9:  De goudvink, Achilles Cools
Deel 10: De merel, Hay Wijnhoven
Deel 11: De meerkoet, Remco Daalder

Wie kent niet die zwarte watervogels met witte bles? Meerkoeten. Overal en altijd aanwezig. Luidruchtige, vechtlustige vogels. En zoals elk levend wezen met een eigen verhaal, typische karaktertrekken en bijzonderheden die een boek waard zijn.

Rallen en koeten en hoentjes (behoren tot de familie kraanvogelachtigen) staan bekend om hun ongeremde verspreidingsdrift. Ook de meerkoet is zo’n wereldveroveraar, die zich kan aanpassen aan heel extreme omstandigheden. Sinds enkele decennia komen ze ook in steden voor, en met name in die gebieden heeft Remco Daalder (stadsecoloog Amsterdam) ze nadrukkelijk gevolgd.

Meerkoeten hebben geen beste naam. “De reputatie van de meerkoet als agressieve rotzak is gerechtvaardigd”, stelt Daalder vast. Relativerend: “Ook andere soorten gaan elkaar en andere soorten te lijf. Maar meerkoeten doen het erg openlijk en met veel kabaal”. En om het gedrag van de koeten nog verder te vergoelijken merkt Daalder op: “De agressieve rotzakken van de wereld, dat zijn wij”.

Ze schijnen lekker te smaken, meerkoeten, althans het borstvlees, en worden in veel landen gegeten. Ter illustratie: in 1982 werden op de markt van Port Said in Egypte in achttien dagen tijd 11.500 dode meerkoeten verkocht! Ook de jaarlijkse Belchenslacht op het Bodenmeer was berucht. Overigens meent Daalder dat als meerkoeten worden geschoten, al is het vanwege schadebestrijding, de dieren ook opgegeten moeten worden.

In de stad hebben vogels niet veel last van jagers. Ze maken gebruik van alle kansen die de stad biedt en laten zich maar al te graag (bij)voeren. Misschien dat al dat brood voor vervuiling zorgt, maar van Daalder mogen mensen rustig watervogels voeren. “Ik wil die meerkoeten en eenden in de stad niet kwijt”.

Na zijn prijswinnende boek De gierzwaluw, een populaire vogel, heeft Daalder weer een vogel op de snijtafel gelegd en die met zijn levendige schrijfstijl iets sympathieker weten te maken. In elk geval begrijp ik hem wat beter.