Auteur Uitgave Vogelserie Atlas Contact |
De zeearend
Iederen die wel eens een (volwassen) zeearend vanaf zijn uitkijkpost de omgeving heeft zien observeren, weet het meteen: hier zit de Koning der Vogels. Machtig formaat, een indrukwekkende snavel die geen tegenspraak duldt. Wie doet mij wat? Biologe Nienke Beinteman is gefascineerd door deze grote roofvogel, heeft daarover literatuur bestudeerd en is in binnen- en buitenland op zoek gegaan naar de zeearend, vaak onder begeleiding van plaatselijke deskundigen die verrassende en spannende details vertelden over deze roofvogel die door zijn imposante, rechthoekige vorm ook wel ‘vliegende deur’ wordt genoemd. Het resultaat is een boeiend relaas over deze arend, die zich sinds 2006 in ons land heeft gevestigd met vorig jaar zelfs twintig bezette nesten. En dat in een druk bevolkt land, terwijl zeearenden veel ruimte en rust nodig hebben. In het algemeen gaat het goed met ‘moerasvogels’, omdat natte natuur veel aandacht krijgt, in tegenstelling tot akker- en weidevogels, die slachtoffer worden van het industriële beheer van landbouw- en veeteeltgronden. Een arend is iets anders dan een adelaar, legt Beintema uit in interessante hoofdstukken over de geschiedenis van de zeearend. Een adelaar heeft te maken met heraldiek, mythes en legenden. Een arend is een dier van vlees en bloed. De grootste arend die ooit geleefd heeft was de Haasts arend in Nieuw-Zeeland, zoals vrijwel alle dieren door menselijk toedoen uitgestorven. Ook ‘geschiedenis’ is het bijna ongelooflijke verhaal over de Tomb of the Eagles op de ruige Orkneyeilanden. Niet nieuw, maar door de persoonlijke ervaringen van Beintema krijgt het extra kleur. Een zeearend is groot, krachtig, fel, onverstoorbaar. Het maakt niet uit of het gaat om de witstaartarend (bij ons) of de witkoparend (in de VS). Ze zijn zo nauw verwant dat ze wel als ondersoorten van elkaar worden beschouwd. De schrijfster heeft zowel in Nederland als elders in Europa en in Amerika wetenswaardige gesprekken gevoerd en excursies gemaakt met arendvolgers. Curieus zijn de vertellingen van fotograaf Martijn de Jonge over jonge buizerds die levend op een arendsnest worden aangevoerd. Omdat er een overdaad is aan voedsel, voeren de arenden de buizerdjongen nog bij zodat die ‘vers’ gehouden worden voor latere consumptie. Dezelfde barre ervaring is in Duitsland opgedaan. Het bevlogen geschreven boek geeft niet alleen inzicht in het bestaan van zeearenden. Maar biedt ook hoop. Beintema: “Wie een arend ziet, voelt zich geborgen. Kijk, daar vliegt een roofvogel die al miljoenen jaren wild is. En hij vliegt hier nú, in ons drukke, aangeharkte land. Dus misschien is het toch allemaal zo erg nog niet en misschien komt het toch allemaal nog goed”. AdG, 22 februari 2021
|
De zeearend
|
|